DPC's van leisteen en kunststof U kunt uw DPC vinden door naar de buitenmuur te kijken. Kijk naar beneden op de begane grond en kijk ongeveer 15 cm omhoog tegen de muur. Ergens hier in de buurt zie je horizontaal een dunne zwarte lijn van leisteen of plastic over het metselwerk lopen. Voor grotere wanddiktes of wanneer DPC over grote oppervlakken zoals vloeren, daken, enz.
moet worden gelegd, kunt u de installateur vragen om te controleren of er vuil in de spouw zit - dit vuil zorgt ervoor dat vocht van buiten naar binnen kan stromen, zowel boven als onder de vochtbestendige laag. De reden voor de aanhoudende stijging van vocht is eenvoudig: het zogenaamde 'opstijgend vocht' was niet natuurlijk en de door de mens veroorzaakte bron is niet geëlimineerd, dus de nieuwe chemische vochtbestendige kuur is niet effectief. Chemisch vochtbestendige vloeren worden aangebracht om de verticale doorgang van vocht van de grond naar boven via bouwmaterialen (baksteen, steen, beton) te beheersen en worden bijna allemaal geïnstalleerd in gebouwen waar geen vochtbestendige laag bestaat of waar de laag met de jaren kapot is gegaan (dit komt niet vaak voor, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht in de Damp Proofing Trade). Maar als er water onder de kunststoflaag aanwezig is, meestal in moderne gebouwen vanwege een intern waterlek boven het vloermembraan, omzeilt het gewoon de vochtwerende laag door via het pleisterwerk en de achterkant van de strak op elkaar gemonteerde houten plint te worden opgezogen.
Dit is tegenwoordig de meest voorkomende oorzaak van vochtklachten op de begane grond in gebouwen en kan niet worden verholpen door een nieuwe vochtbestendige coating van welke aard dan ook aan te brengen. De Damp Proof Course (DPC) wordt over het algemeen toegepast op kelderniveau, waardoor de afvoer van vocht door muren en vloeren wordt beperkt. Dit natuurlijke opstijgende vocht is uiterst zeldzaam in gebouwen met enige vorm van vochtbestendigheid: leisteen, bitumen of plastic. Het zogenaamde 'tanken' van een muur met een vloeibare sealer (verf of cementslurry) of het aanbrengen van een dichte laag zand en cement met een 'waterdichtmiddel' vermindert of elimineert de essentiële verdamping die een muur uitdroogt (ze drogen maar heel langzaam - het Building Research Establishment (BRE) geeft een wanddikte van 0,5 tot 1,0 inch (12,5 tot 25 mm) per maand, ervan uitgaande dat beide zijden van de muur kunnen ademen).
Muren die om wat voor reden dan ook vochtig zijn, boven de vochtbestendige laag, moeten aan beide zijden goed worden verdampt om ervoor te zorgen dat vocht niet verder over de muren klimt. Sommige gebouwen hebben vier nieuwe vochtwerende vloeren gekregen voordat iemand zich realiseerde dat water onder de vloer niet kan worden weerstaan door chemische of fysieke vochtbestendige banen in de muren aan te brengen. Muren zonder buitenzijde (naar verluidt 'binnenmuren') hebben waarschijnlijk nooit een vochtbestendige injectie nodig, omdat ze waarschijnlijk nooit last zullen hebben van natuurlijk opstijgend vocht. Een schone spouw zorgt voor een goede luchtstroom tussen de muren en zelfs als het grondniveau buiten een beetje hoog is ('overbrugging' door opspattend regenwater) zorgt de verdamping ervoor dat vocht niet naar binnen dringt om decoraties te bederven.
De materiaalkeuze voor de vochtbestendige cursus en de verschillende toepassingsmethoden in gebouwen worden besproken. Een 100% effectieve DPC in een modern huis is gemaakt van plastic en anders dan een chemische vochtwerende laag moet een totale barrière zijn tegen water dat door capillaire werking naar boven in een muur probeert te stromen. Hetzelfde probleem van 'vochtafvoer' doet zich voor in oudere gebouwen waar water de grond of het beton onder een zwevende vloer bevochtigt: de waterdamp stijgt op in de lucht, condenseert op de muren en klimt langs de wanden van de stenen of blokken, langs de DPC-laag en via het pleisterwerk in de muur.
